Gili's - Lombok - Jakarta
We zijn door het zonnen, lunchen, zwemmen, eten, zonnen, etc een beetje lui geworden, waardoor verhalen typen erbij ingeschoten zijn. Na wat commentaar hebben we toch maar de moed bij elkaar verzameld op onze laatste dag in Indonesië een samenvatting te typen van de kleine week op de Gili eilanden.
In Nederland hadden we via vrienden er al veel positieve verhalen over gehoord, maar ook de lokale bevolking van Indonesië praatte ons goede moed in.
We werden door een shuttle bus opgehaald bij het hotel in Sanur (die man kon ontzettend goed Engels en straalde heel veel plezier uit dus dat moest goed komen, NOT) en werden naar de haven gebracht waar een snelle Ferry op ons stond te wachten. Hoewel de haven wat armzalig op ons overkwam, waren we blij meerdere toeristen te zien (we waren toch ook op goede adres afgeleverd, gelukkig maar!). Annika keek onwijs op tegen de reis, aangezien ze al ruim een dag niets binnenhield en veel buikpijn had (wellicht van iets eten). Gelukkig duurde de overtocht maar ruim 2u en konden we daarna lekker luieren.
Het eerste eiland wat we zouden bezoeken was Gili Trawagan voor 2 nachten, dat bekend staat om het party eiland. Dit wilden we natuurlijk wel eens meemaken. Eenmaal bij de eerste stap op het eiland zagen we dat deze bijnaam als Party Island niet gelogen was. Het stikte van de toeristen <30 jaar, de vele restaurants en barretjes op de stranden en alle borden met 'happy hour'. (Hier duurt een happy hour alleen niet een uur maar meestal de hele middag) Er zijn ook geen auto's en scooters op het eiland zijn, maar alleen fietsen en paard met wagen. Wij namen de benenwagen want de bungalow zou niet ver weg zijn: Een heel schattig houten huisje met een badkamer in de open lucht en het zwembad in de voortuin. Hier werden we weer vrolijk van.
Het minder vrolijke aan het verhaal was dat Annika dichtbij de wc moest blijven en niet verder dan een straal van 25 meter van de bungalow wegging. Ons geluk liet weer van zich spreken want onze Tilburgse vrienden appte en die bleken ook op Trawagan te zijn. Hierdoor kon Sanne nog wel wat van haar avond maken en ging ze met hen uiteten. Desondanks viel alles letterlijk in het water, want het kwam met bakken uit de hemel. Vol goede moed hebben we met regenjassen en paraplu's de regen getrotseerd en zijn we nog de kroeg in gegaan.
De volgende dag hebben we lekker op het strand ontbeten. We hoefde namelijk maar de straat over te steken en daar was het strand al. Onze zonnebrand kwam te voorschijn, bedje werd gereed gemaakt en onze huid was klaar voor verkleuring. (Dat hielden we maar tien minuten vol, want het was zo warm dat we het zwembad in sprongen)
Om ons nog enigszins nuttig te maken en ervoor te zorgen dat we meer hebben gezien dan het strand of het zwembad gingen we een rondje over het eiland lopen. Op de westkant van het eiland zouden namelijk ook mooiere stranden zijn. Bij ons op het oosten was het al verpest (nou klinkt het alsof het heel lelijk was, maar nog steeds stukken beter dan alle Europese stranden bij elkaar) door de toeristen. Onze dagelijkse beweging was daarmee ook dubbel en dwars behaald! (Na drie uur waren we pas weer terug)
Onze volgende stop op de Gili eilanden was Gili Air. Dit zou een rustiger, mooier eiland moeten zijn waar je lekker kunt ontspannen. We hadden een bungalow gehuurd bij een Nederlandse vrouw die sinds een jaar op het eiland woont en 4 bungalows heeft laten bouwen. Na tien minuutjes lopen hadden we het gevonden, het is namelijk 'ons kent ons' op het eiland. Het bleek een geweldig onderkomen, dus hadden direct een extra nacht bijgeboekt: 3 nachten op dit eiland stond ons te wachten. De eerste dag op het eiland bestond voornamelijk uit lekker lunchen, dineren en luieren in de beachclubs op het strand. De dag erna werden we daarentegen al om half 10 opgehaald voor een snorkeltrip (jaa dat hebben we al gedaan op Karimunjawa eiland, maar hier garandeerden ze ons dat we zeeschildpadden zouden zien) bestaande uit 5 snorkelstops en een lunch op het derde, en laatste, Gili eiland: Gili Meno. Bij snorkelstops 1 was de Tour wat ons betreft al goedgekeurd, want daar zagen we al zo'n zes zeeschildpadden. Onder hen was er één helemaal naar boven komen gezwommen en we hem zowat konden aanraken. Verder hebben we nog veel verschillende vissen en koraal gezien (Annika vooral want Sanne besloot zich niet nog een keer in het zoutbad te begeven).
De derde dag gingen we weer een rondje over het eiland lopen. Vanaf dit moment waren we helemaal verkocht en was dit een lievelingsplek. Het eiland is zowel een oase van rust, als een plek met mooie stranden, licht blauwe zee en genoeg plekken om lekker te eten en drinken.
De laatste avond hebben we samen met Gertie (onze gastvrouw) en twee werklui de plaatselijke rijstwijn geproefd. Ze hadden het gemengd met bier en het smaakte een beetje naar Sneeuwwitje, maar dan veel sterker haha
Aan alles komt een eind en zo ook weer aan dit avontuur, als we mensen iets moeten aanraden dan staat Gili Air boven aan ons lijstje, wat een mooi eiland.
Nu stond al het begin van onze terugreis op het programma. Op woensdagochtend half 8 namen we de publieke Ferry naar Lombok, maar die vertrok alleen als er 40 mensen waren. Hierdoor werd de vertrektijd wat minder stipt genomen. Eenmaal aangekomen op de overkant stond onze privé chauffeur op ons te wachten, die ons naar een ontbijt restaurant heeft gebracht op Sengiggi Beach (toeristenoord van Lombok), een 'weef dorp' en de laatste stop Kuta Beach. Laatstgenoemde kent grote brede witte zandstranden met letterlijk lichtblauwe water. Het was een ultieme plek voor kite surfers en diverse locals werden hier gespot doordat ze Bevrijdingsdag (van de Nederlanders) aan het vieren waren. Het mindere van deze plek was dat er veel kinderen op straat spullen verkochten en ons smeekten de producten te kopen. Dit was dan ook de enige plek gedurende onze vakantie waar we erg op ons hoede waren voor onze eigendommen. Eind van de middag werden we afgezet bij ons hotel bij het vliegveld, want donderdagochtend vlogen we naar Jakarta. Ook in Jakarta hadden we een hotel bij het vliegveld met transport. Helaas voor de chauffeur van onze shuttlebus, want onze vlucht had ruim een uur vertraging. Daarnaast werd hij nogmaals opgehouden doordat Annika met haar tas klem kwam te zitten in het pinautomaat. Nu zul je denken, hoe kan dit? Nou, dit is dus best gemakkelijk. De gleuf waar het geld uitkomt gaat natuurlijk open om je gepinde geld af te geven, maar gaat vervolgens weer dicht. Hier bleef een lus van Annika's tas inhangen. Gevolg: pinautomaat kapot en een schaar gepakt om de lus af te knippen, zodat wij snel weg konden.
Nu zitten we nog lekker te liggen bij het zwembad, want over 7u zullen wij een taxi naar het vliegveld nemen. Na een stop in Beijing zullen we vervolgens aankomen in Dusseldorf.
Tot zondag allemaal!
Bali
De reden dat we niet meer zo fanatiek onze verhalen met jullie gedeeld hebben is puur om het feit dat we niet meer zulke spectaculaire dingen meemaken. Onze activiteiten bestaan voornamelijk uit relaxen en genieten van de omgeving.
Bali
We hadden bedacht om een paar nachten in Kuta door te brengen. Dat was het bruisende deel van het eiland en het wordt ook wel het Lloret de Mar onder de Australiërs genoemd. Dit heeft tot het gevolg dat het stikt van de restaurants met zowel Westerse prijzen (helaas) als Westerse gerechten, veel alcohol, veel surfers en een aangetast strand door al het toerisme.
Na een heerlijke nacht besloten we zondag te gebruiken als bij-kom-dag (waarna er velen volgden). Dit houdt in dat we de klodders zonnebrand op onze lichamen smeren en vaak herhalen na de diverse zwemsessies in de zwembaden van het hotel. Een college van Sanne zou diezelfde avond aankomen in hetzelfde hotel en besloten met z'n vieren een hapje te eten. Ook de dag erna bestond voornamelijk uit genieten in het zwembad en decadent doen in een beachclub.
Omdat er in het zuiden van Bali veel mooiere stranden zouden zijn, hadden we daar ook voor een paar nachten een homestay geboekt. In de taxi konden we niet wachten om onze nieuwe bestemming te ontdekken. Hoe verder we kwamen hoe slingerachtiger de wegen werden en we minder beleving zagen. Eenmaal aangekomen bij de straat van de homestay moesten we een donker steegje in waar twee jongens zaten te wachten. Heel vriendelijk, maar toen we vroegen hoe we naar het strand konden zei die dat er geen taxi in de omgeving zijn en dat hij ook geen brommers meer had (HOE KUNNEN WIJ ONS DAN VERPLAATSEN??). Eenmaal aangekomen in de kamer bleek dat we inmiddels toch luxepaardjes waren geworden. Ondanks het feit dat dit dezelfde kwaliteit (niet dus) en prijs kende als Bandung, accepteerden we dit keer niet een deur die niet op slot kan, dikke spleten boven en onder de muren/deuren, een vies bed (hol voor ongedierte) en de vieze geur. Als klap op de vuurpijl zat er een DIKKE GROTE VIEZE HARIGE ZWARTE spin in de badkamer. Annika rende zo snel ze kon naar de receptie en smeekte de receptionist om het weg te halen. Zoals je al raad, na belachelijk gemaakt te zijn dat we bang waren voor een spin (hallo, het is geen normale spin die we in Nederland kennen hoor), haalde hij het beest weg. We besloten wijselijk eerst te dineren in een nabijgelegen restaurant om daar te beslissen over het vervolg. En ja hoor, we besloten zo snel mogelijk weg te gaan met een slecht excuus (vriend was ons was aangereden, we weten dat we dit niet hadden mogen doen), zodat we zo snel mogelijk terug naar ons 4 sterren hotel konden in Kuta. Annika heeft nog voor elkaar gekregen dat we geld terug zouden krijgen van 1 van de 2 nachten. Nu moesten we nog een taxi vinden. Zoals aangegeven door de receptionist bleek dit inderdaad een onmogelijke opgave OF zouden we kei hare opgelicht worden. Gelukkig kwam na 5 min een privé chauffeur van 2 Australische meisjes die naar het vliegveld wilden. En wat een toeval, dat vliegveld is in Kuta op loopafstand van het hotel.
De volgende dag hebben we weer lekker relax aan het zwembad gelegen, Sanne heeft nog even een Balinese massage gehad en we hadden een privé chauff voor de volgende dag geregeld. De privé chauffeur zou ons alsnog naar het Zuiden van Bali rijden, zodat we deze gemiste plaatsen zouden verkennen. Na het avondeten zijn we een bar in gedoken waar we lekker cocktails hebben gedronken en een praatje gemaakt met Amerikaanse militairen die op missie in het Midden-Oosten en Afrika waren geweest en een tussenstop in Bali hadden voor ze weer naar huis gingen.
Om 9 uur stipt stond onze privé chauffeur klaar, waarna hij ons naar het eerste strand bracht: Jimbaran. Het staat bekend om de vele seafood restaurants en waar je savonds op het strand de zonsondergang kunt kijken. Daarna gingen we naar Balangan beach. Dit is een mooi wit strand vol ligbedjes en surfers (we dachten er al veel gezien te hebben in Kuta). Het laatste mooie strand was dat van Padang Padang (de favoriet van onze chauffeur). Daar moesten we zelfs entree betalen om vervolgens tussen de rotsen door een smalle weg naar beneden toe te lopen. Oja er zaten daar nog aapjes die stelen, dus hielden onze tassen stijf dicht. Eenmaal beneden kwam je uit in de baai tussen twee grote rotsen en lag het er bomvol met toeristen. Je moest uitkijken dat je niet op iemands handdoek stapte. Na genoeg stranden gezien te hebben, vervolgden we onze reis naar een tempel waar we de traditionele Balinese dans zouden zien. Dat konden we dan ook weer van ons lijstje afvinken. Daar aangekomen had het er een ontzettend mooi uitzicht over de oceaan, maar we moesten snel naar binnen want anders zou er geen plaatsje meer zijn om de show te aanschouwen. De tribunes werden propvol gestopt en er zaten drie rijen mensen in kleermakerszit op de grond. Hoe meer hoe beter leek het motto.
Om onze Balireis af te sluiten wilden we graag naar Sanur (het mooiere, minder toeristische Kuta) ontdekken, evenals Ubud. Ook dit hotel viel goed in de smaak en lag op 2 ,minuten lopen van de hoofdstraat. Toen we aan het rondlopen waren om een restaurant uit te zoeken, viel onze blik gelijk op een ultra moderne Sushi tent. Omdat alles er zo lekker uit zag, hebben we veel te veel besteld (Ja, onze ogen zijn groter dan onze magen) en ploften hierna uit elkaar. Niks anders dan uitbuiken op bed dan maar.
De volgende en laatste dag op Bali hadden we weer een driver. Dit keer naar Ubud. Helaas was het weer minder: regen. De tempel die we aan het bezoeken waren viel letterlijk in het water, want het kwam er met containers tegelijk uit. Gelukkig zaten we droog in de auto (nadat onze kleding al doorweekt was) en konden we naar de watervallen. Daarvoor moesten we een pad afleggen naar beneden. Vanwege het weer lieten we een zwemsessie buiten wegen. En nu door naar de koffieplantage. We hadden er al een gezien in Bandung, maar deze was nog leuker en mooier. We kregen uitleg hoe het allemaal in zijn werk ging, welke vruchten voor welke koffie gebruikt werden en daarna mochten we het nog allemaal proeven ook (15 stuks). Als laatste nog een grote tempel bezocht, die diverse baden had met heilig water. Vandaar dat mensen dus hun bolletje spoelden in dit water. Omdat we eigenwijs waren en toch nog het centrum van Ubud wilden zien, hebben we daar snel een ijsje gegeten om mooi weer af te dwingen (niet gelukt). Eenmaal terug in Sanur gingen we, op aanraden van het personeel, naar een Foodmarket. Niet zo'n hippe als bij ons in Nederland, maar het was schattig en goedkoop en heel lekker.
Dat was ons avontuur op Bali, nu op naar de Gili's!!
Tour Yogyakarta - Bromo - Ijen - Bali
Dag 1: woensdag
Ons volgende avontuur was het bezoeken / beklimmen van de Bromo vulkaan en de Ijen krater. De makkelijkste manier om daarheen te gaan is vanuit Yogyakarta. Daarom gingen we vanuit Jepara weer terug in de bus richting Yogyakarta (6 uur).
We zouden netjes bij ons hotel worden afgezet dus we konden rustig in de bus chillen of een dutje doen. Eenmaal in yogya bleek dat we bij het verkeerde hotel waren afgezet. Er zijn namelijk twee POP! hotels in de stad en moesten dus precies bij de andere zijn haha. Snel een taxi genomen, ingecheckt en bij een lekker restaurantje eten (aangeraden door de receptie). Het heeft een heel schattig klein terras en een veranda met alleen maar BLANKE mensen. Grappig, dit was de plaatselijke eettent voor buitenlanders want je zag, behalve het personeel, geen Indonesische mensen. De menukaart stond dus ook boordevol met Europese gerechten. We konden het niet laten en hebben heerlijk pizza gegeten. Met een volle vette maag vertrokken we weer richting ons bed want de volgende dag stond een busreis van 12u op het programma.
Dag 2: donderdag
Rond de klok van acht uur/kwart over acht zouden we opgehaald worden bij ons hotel. Er kwam een mini busje voorrijden dus daar mochten we instappen. Wij dachten slim te zijn om voorin te gaan zitten, want dat was chiller ofzo. Dat was alleen niet het geval want je had minder beenruimte en de 'kast' voor onze voeten was bloedheet. We hebben twee keer een plaspauze en een keer lunchpauze gehad, niks om over te klagen verder, behalve de ENORME pijn aan onze onderrug en stuitje.
Toen we 's avonds in Probolingo aankwamen, stonden daar al mensen te wachten. We moesten het busje uit en een kantoortje binnengaan. Daar kregen we uitleg over de Tour die ons te wachten zou staan en ontvingen onze tickets voor de komende twee dagen. Vervolgens werden we overgeheveld naar een ander busje en werden bij ons 'standaard hotel' afgezet. Echter bleek de uur durende trip naar boven via een slingerpad te zijn, dus werden wat misselijk. Toen we, voor ons gevoel, boven op de berg waren kwamen we aan bij een klein flatje. Het was alleen wel een stuk kouder dan beneden, dus er lagen op onze bedden al dikke wollen dekens klaar. Gelukkig was de douche lekker warm, soms zelfs gloeiend heet. (Het is ook nooit goed hè). Snel slapen, want de wekker stond om 03:30 uur.
Dag 3: vrijdag
Om half 4 ging de wekker en deden we alle warme kleding aan die we hadden, aangezien ons verteld was dat het ongeveer 4 graden zou zijn. De jeep kwam ons ophalen om 4uur en we reden via een ENORM hobbelig bergpad omhoog naar het view point. Vanaf de parkeerplaats hoefden we maar een paar minuten te lopen tot het toeristische uitkijkpunt over alle vulkaantoppen. Nu was het nog wachten op de zonsopgang.. BRRRRRR stilstaan in de onwijze kou. Vervolgens gingen we weer de jeep in om richting de Bromo vulkaan te gaan. We wisten niet wat ons te wachten stond en bleken plotseling in een zandvlakte met veel paarden incl. Ruiters te staan. Na de diverse paardenritjes afgeslagen te hebben, liepen we 1.5 km naar de vulkaan. Het grootste gedeelte was via een half-stijl zandpad. Toen we vervolgens voor een mega stijl pad stonden (lees: zo stijl als een trap maar met los zand en zonder treden) begon Sanne te twijfelen of het uitzicht over de vulkaan wel de sportieve wandeling waard zou zijn. Na een argument was ze overgehaald en begaven we ons richting de top, waar vanuit we de actieve vulkaan aanschouwden en mooie foto's hebben genomen met een andere Duitse backpacker. De wandeling naar beneden ging een stuk makkelijker en werden met de jeep weer bij ons hotel afgezet. Spullen ingepakt, zand uit onze schoenen gehaald, ontbeten en terug naar Probolingo om vanuit daar met de bus naar de Ijen Crater te gaan. Helaas werd Annika autoziek en bleef het ontbijt niet langer dan een uur in haar maag. De slechte zitplek maakte de reis naar de krater er niet veel beter op, dus we konden niet wachten tot de volgende bestemming (een homestay). Toen we plots bij een luxe hotel met groot zwembad stopten en de chauffeur vertelde dat we bij onze accommodatie aangekomen waren, konden we onze ogen natuurlijk niet geloven. We zochten snel een eettentje om onze honger te stillen, want de volgende ochtend zouden we om 3u al vertrekken. De aanwezigheid van een burgertent verstopt in een klein straatje zorgde gelijk voor een grote lach op ons gezicht.
Dag 4: zaterdag
Om half 3 de wekker, zodat we om 3 uur klaar zouden staan in de lobby. Helaas bleek niet iedereen zo punctueel te zijn: 80% van onze mede-reizigers was nog niet te bekennen, evenmin de buschauffeur. Om klokslag kwart voor 4 kregen we van de receptionist te horen dat de buschauffeur net wakker was geworden in het busje en dat we zouden vertrekken. Hij klopte snel op de deuren van de slapers en vertrokken vervolgens pas om kwart over 4. Kortom, flinke domper voor ons en konden iedereen wel schieten want de zonsopgang op de Ijen Crater zouden we niet meer halen! Van andere Nederlanders hadden we al begrepen dat het een flinke klim zou worden. De buschauffeur zei dat het ongeveer 2 uur zou duren (1 uur omhoog en 1 uur omlaag). Dit bleek erg positief, aangezien wij als snelste van de groep (jaja!!) er al wat langer over deden. De route omhoog bleek erg stijl te zijn, waarbij alle kuit, kont en beenspieren maximaal getraind werden, net als onze mentale gesteldheid. Het jaar amper sporten merkte Sanne gelijk op, maar op de top beleefden we een absoluut voldaan gevoel (met kleddernatte shirts van het zweet). Het uitzicht was erg mooi op de krater met een helderblauw meer! Ook dit keer bleek de tocht naar beneden een stuk makkelijker, alhoewel we erg op moesten letten dat we niet naar beneden zouden rollen. Daarnaast bekeek Annika de mooie uitzichten en diepe afgronden, terwijl Sanne veilig op het pad bleef lopen en naar de horizon keek (hoogtevrees). Nadat iedereen terug was bij de bus gingen we eindelijk naar de Ferry richting Bali. Eenmaal in Ketapang aangekomen (Ferry terminal), verkocht 'onze' touroperator busreizen naar Denpasar op Bali voor 120.000 IDR. Hier trapten we niet in en liepen in de stikhete zon naar de Ferry (wat onze medereizigers wel deden). Deze bleek maar 6000 IDR (nog geen 50 eurocent) te kosten en liepen richting de boot. Halverwege sprak een man ons aan voor een busreis naar Denpasar voor 90.000 IDR en besloten dit te doen. Sanne en ik begonnen kei hard te lachen en bespaarden ons dus 48.000IDR uit. De overtocht naar Bali en de bussen naar Kuta gingen vervolgens over rolletjes en kwamen S avonds in een adembenemend mooi hotel aan. Elke stap die we verder in het hotel zette zorgden voor meer geluk op onze gezichten. Na een diner in het restaurant gingen we snel naar ons bed. Een goede nacht slapen hadden we zeker nodig, aangezien de ogen traanden van vermoeidheid.
Karimunjawa
Karimunjawa
Dag 1: Zondag
Zoals netjes vermeld op het ticket, vertrok de bus naar Jepara om 07:00u. Na een hobbelige rit van ruim 5.5u kwamen we aan bij ons hotel. We hadden geen hoge verwachtingen, maar de aanwezigheid van een nieuw gebouwd zwembad beviel ons enorm toen we na ruim 5km lopen door Jepara tot op ons bot bezweet waren. Doordat er geen ATM te vinden was die Maestro accepteerden, konden we voor deze afstand geen taxi betalen en moesten we de laatste centjes gebruiken voor een locale rijstmaaltijd. Het dorp Jepara is erg klein en rustig (wat we overigens heerlijk vonden na de drukte in Yogyakarta en Bandung), wat vooral draait om de haven met de Ferry naar Karimunjawa (het eiland waar wij ook heen gingen de dag erna). Vandaar dat wij als blanken weer een bezienswaardigheid waren in de gebieden buiten de haven.
Na een Indonesische avondmaaltijd in het restaurant gingen we ook dit keer vroeg naar bed om de volgende ochtend fris en fruitig te starten.
Dag 2: Maandag
Vandaag was de dag om naar Karimunjawa te gaan. We konden niet wachten om te vertrekken en al het moois van het eiland te bewonderen, want iedereen die we tegenkwamen sprak zeer positief over deze plek. Om 8u spraken we af bij een restaurantje in de haven om onze tickets op te halen. Vanuit daar gingen we in de rij staan voor de Ferry, welke een uur later vertrok. We waren erg blij een primatourtje genomen te hebben, want de Ferry schudde hevig door en over de golven. Menig toerist zagen we naar de wc lopen..
Vanaf seconde 1 zagen we dat het eiland zo mooi was als gezegd. We gingen vol verwachting de Ferry terminal uit waar Jojo ons op stond te wachten. Hij bracht ons naar zijn huis waar we de komende nachten zouden verblijven. Het leuke is dat zijn vrouw Nederlands is en ons dus de nodige tips kan geven. Na een wandelingetje door het dorp en een lunch was het tijd om op de boot te gaan voor onze halve dag snorkeltour. We vertrokken richting een pittoresk eilandje waar we niet op gingen, maar de onderwaterwereld gingen bekijken. Tientallen gekleurde vissen en koraal kwamen we tegen. De dag werd afgesloten met een zonsondergang op een paradijselijk strand (lees: wit zand, lichtblauwe zee en veel palmbomen). De kokosnoot hebben we hier geproefd, maar vonden we allebei walgelijk, en de nodige foto's waren gemaakt zodat deze plek altijd in ons geheugen blijft.
Na de Tour werden we weer verwacht bij onze homestay waar we na een heerlijke douche aan een zelfgemaakt diner begonnen. Ook deze avond doken we snel ons bedje in met de wekker om 7uur.
Dag 3: Dinsdag
Het ontbijt, bestaande uit mie en ei, werkten we snel naar binnen, de bikini trokken we aan en de klodders zonnebrand werden op onze lichamen gesmeerd. Vandaag zouden we de hele dag op Tour gaan. Om half 9 vertrokken we allereerst naar een eilandje. Totaal tegen onze verwachting in zaten hier veel haaien en wilden ze dat we ermee gingen zwemmen. Dit zagen we eerst niet zitten, maar na enige tijd besloten we er om in te gaan. Het beviel ons beter om naar de beesten te kijken vanaf de waterkant. De volgende stop was eenzelfde eiland als de dag ervoor. Hier gingen we wederom snorkelen en zagen we vele vissen en koraal. Dit keer had Annika haar gopro bij, dus alle ervaringen kunnen we met jullie delen na onze trip.
De lunch vond plaats op een wonderschoon paradijsje. De strandjes en zee waren mooier dan we konden dromen. Het was dan absoluut geen straf om hier te lunchen en lekker te luieren. Na het heetste van de dag hadden we nog een laatste stop om te snorkelen en werd ook deze dag afgesloten met een zonsondergang vanaf het strand. Ondanks dat we telkens ingesmeerd waren met factor 30 en de schaduw opzochten, zijn we weer verbrand. Maar ach.. Het wordt bruin zeggen ze altijd toch?!
Morgen gaan we weer met de Ferry naar Jepara en van daaruit met de bus terug naar Yogyakarta. Donderdag gaan we de volgende Tour doen. Wat dit zal zijn lezen jullie over enkele dagen. SPANNEND!!
Yogyakarta
Zoo daar zijn we weer.. Hier een uitgebreid reisverslag per dag in Yogyakarta.
Dag 1: donderdag
Na een korte nacht stonden we rond negen uur op voor het ontbijt. Het was een kleine zaal met wat schalen warm eten ( rijst, kip, groenten en omelet) en een broodrooster met toast. En wat kon je erop doen: hagelslag, pasta of jam.. Lekker Westers dus!
Op het terras zou ons spectaculaire zwembad zijn, dus wij snel onze bikini aan gedaan en naar boven gelopen. En dat was niet gelogen.. Met een mooi uitzicht over Yogyakarta! Dus wij hadden ons ingesmeerd, duikje genomen als het te warm werd en wat tijdschriften gelezen. Na een paar uur hadden we het wel gehad en wilden we naar het centrum om dingen te bekijken.
We wilden naar het Kraton, het paleis van de sultan. Maar toen we bij de receptie vroegen om een taxi daar naartoe werd het ons afgeraden omdat het bijna dicht zou gaan. Wij zo eigenwijs als we zijn toch in de taxi gestapt en gezegd dat we daar naartoe wilden. Nou kon onze chauff een beetje Engels en vertelde hij ons ook dat het krap zou worden om op tijd te komen dus wilde hij ons wel naar Prambanan brengen want dat was wel nog open. En nu was het niet meer zo warm en stond de zon al wat lager, dus mooiere foto's. Vooruit dan maar haha..
Prambanan is een hindoeïstische tempel waar men bedekte kleding moet dragen. Echter bleek het minder streng dan verwacht en verruilden we al snel onze sjaals voor een korte broek. Behalve de tempels, die heel mooi waren, waren we zelf ook weer een attractie op zich. We mochten als filmsterren weer op de foto.
Eenmaal terug in het hotel vroegen we de receptioniste om restaurant tips. We kwamen uit bij een super schattig klein Vietnamees restaurantje. Eenmaal de menu kaart bekijken werden we alleen maar blijer. We konden namelijk heel luxe een drie gangen menu (lees: loempias, rode curry, pad Thai en overheerlijke chocolade lava cakejes) voor super weinig geld eten. Hmmm.. Onze dag kon niet meer stuk (dachten we). Eenmaal in de hotelkamer zagen we hoe erg wij verbrand waren. Dat wordt minstens 3 dagen geen zon meer..
Dag 2: vrijdag
Vandaag wilden we dan eindelijk naar het Kraton en een nieuwe batterij kopen voor Annika's telefoon. We werden geadviseerd naar een shopping mal te gaan. Dit bleek Eem heuse Amerikaans winkelcentrum van marmer dat pure luxe uitstraalde. Mijn god wat was dat een apart gezicht. Zo groot en chic hebben we die niet in Nederland. Alles hadden ze er, behalve een batterij.. Op naar een volgende LG shop, maar voordat we hierheen gingen vielen de ogen van Sanne meteen op een sushi tent, dus daar hadden we als tussendoortje even een california rol besteld. Op het dakterras hebben we daarna nog een heerlijke ice cappuccino gedronken en toen op weg naar de andere shopping mall. Eenmaal aangekomen zagen we het personeel net weggaan op scooters, maar vertelden ons dat ze zeker de hebben en pas na 2u open gaan in verband met bidden.
Om niet weer de Kraton te missen, besloten we daarheen te gaan. In de taxi kreeg Annika een helder moment en herinnerde ze zich dat de receptioniste had verteld dat het Kraton op vrijdag maar tot 13:00 uur open zou zijn omdat iedereen dan zou gaan bidden. ( het was op dat moment 12:50 uur haha) wat hadden we toch een geluk vandaag. Het bleek alleen niet zoals we hadden verwacht: Kraton was slechts een mooi versierde overkapping. Na 5 minuten te hebben rondgelopen gingen we richting de hoofdstraat (Malioboro). Op weg daarheen werden we door diverse locale aangesproken dat we daar niets moesten kopen, omdat toeristen veel te veel geld betalen voor kwalitatief slechte producten. Een van deze locals had ons naar een idyllische markt gestuurd waar we allebei een Sarong hebben gekocht, welke we de dag eens nodig zouden hebben voor Borobodur. Helaas bleef hij ons volgen en konden we hem moeilijk afwimpelen. Toen dit eenmaal gelukt was hebben we 35 minuten rondgelopen in de hitte op zoek naar een taxi (waar zijn die als je ze nodig hebt?) maar ons vervolgens beloont met een duik in het zwembad en een etentje bij de welbekende Vietnamees.
Dag 3: zaterdag
Vandaag stond Borodubur op het programma. Via ons hotel hadden we een privé chauffeur geregeld die ons om 03:45 uur zou komen ophalen en we 12u lang tot onze beschikking zouden hebben. De eerste stop was na ruim een uur bij een heuvel, die we beklommen om vervolgens de zonsopgang te bekijken. Erg exclusief was dit niet, want we deelden de heuveltoppen met nog zo'n 100 anderen. En dan was het wachten op de zon... Rond 5:15 uur begonnen de eerste stralen te komen en uiteindelijk rond 5:45 uur was het goed zichtbaar. Nadat de zon volledig was opgekomen reden we de heuvel af naar de welbekende Borobodur tempel (Unesco werelderfgoed lijst net als Pramabanan) waar we profiteerden van de studentenkorting en de sarong snel om onze heupen wikkelden. Na een korte wandeling in het toeristische park kwamen we aan bij de tempel waar wij de nodige foto's en filmpjes van hebben gemaakt door de imposante klokken. Na een uur hadden we dit gezien en vervolgden de trip naar dit keer de LG store die open was en naar een zilverfabriek. In de zilverfabriek werd ons uitgelegd hoe zilveren sieraden worden gemaakt, waarbij elke werknemer een specifieke taak heeft. Zij showden hun werk en als afsluiter liepen we de zilverwinkel in, waar zilveren sieraden voor een prikkie gekocht kunnen worden.
Na deze 'tour' moesten nog enkele praktische zaken geregeld worden (informatiecentrum en bustickets naar Jepara), waarna we welverdiend een middagdutje deden in onze hotelkamer om de slaapuurtjes in te halen. S avonds spraken we af met 3 Brabanders die we tegenkwamen in Bandung om hen ons hotel en Vietnamees restaurantje te laten zien. Ondanks dat het moeilijk was om een biertje te drinken als afsluiter van de avond (vanwege geloof), waren zij zo enthousiast dat ze zelf ook van accommodatie gingen wisselen de dag erna.
Nu gaan we nog genieten van ons luxe hotel en bed. Morgen wederom vroeg opstaan want onze bus gaat om 7:00 uur vertrekken. De taxi komt om 6:00 uur en dan gaan we op weg naar Jepara. Daar gaat ons volgende avontuur weer beginnen.
Bandung - Yogyakarta
Hallo allemaal,
Tot nu toe begon de eerste woensdag van onze reis als een domper. De wekker stond om 06.30u, aangezien een taxi ons om 07:00u naar het station van Bandung zou brengen. Vanaf hier zouden wij de 9 uur durende treinrit naar Yogyakarta starten. Zoals je al ziet, spreken we in onvoltooid verleden toekomende tijd voor de Neerlandicus onder ons, wat betekent dat we dit helaas niet hebben gehaald. Dit lag niet aan het feit dat we door de wekker waren geslapen, nee nee, het waardevolle tasje van Annika (lees: paspoort, credit card, pinpas, id en los geld) was kwijt.
Halsoverkop hebben we allebei haar backpack en dagrugzak 10x overhoop gehaald om te kijken of het daar toevallig nog in zat, maar dit bleek niet het geval (dachten we). We gingen terugrekenen en naar ons zeggen zou het tasje of gestolen moeten zijn in het hostel of achtergebleven moeten staan in het restaurant van de avond ervoor. Vandaar renden we zo snel mogelijk naar het restaurant, waarvandaan de receptie direct contact opnam met de eigenaar. De eigenaar zou al zijn personeel bellen met de vraag of zij het tasje gevonden hadden. Na inmiddels een uur gewacht te hebben (08:00u) wisten we dat we de trein niet gingen halen en onze eerder betaalde tickets zouden verlopen. Het restaurant beloofde ons vervolgens om vanaf 08:30/09:00u de camera beelden terug te kijken. Inmiddels zaten wij in het hotel alle ramp scenario's te bedenken: z.s.m. Terug naar Jakarta en nood paspoort aanvragen. Tot het moment dat Annika nogmaals in haar backpack keek en het tasje zag (wat betekent dat we dus 10x met ogen dicht hadden gezocht).
Okee wat nu, nieuwe planning maken dan maar. We informeerden bij de receptie om de eerstvolgende trein te nemen naar Yogyakarta. Die bleek pas om 15.45u te vertrekken, maar aangezien we graag naar ons luxere hotel wilden met zwembad wilden we deze trein nemen. Stap 1 was naar het station om nieuwe kaartjes te kopen en weg te gaan van ons zielige hostel. Door wat rond te vragen aan het rondlopend personeel was dit snel geregeld en was stap 2 dan ook een terrasje zoeken. Annika had haar zinnen gezet op een rooftop van een luxe hotel en peinsde dan ook niet om het hotel binnen te stappen om te vragen of we op het dakterras mochten lunchen. Uiteraard stemde het hotel personeel hiermee in en zaten wij als Boule (blanken) op het dak van het hotel. Het was nog mooier dan we hadden gehoopt: mooi en schoon zwembad, lekkere ligstoelen met parasol en mooi aangelegde tuin. Hier konden we ons dan ook prima de komende 5 uur vermaken, wachtende op de trein.
Eenmaal in de trein realiseerden we ons dat we toch wat meer warme truien mee hadden moeten nemen, want de airco stond hard te loeien. De eerste paar uur hebben we genoten van de prachtige rit, waarbij we rijstvelden en veel dorpjes hebben gepasseerd. Toen het eenmaal donker was hebben we toch wat slaapuurtjes gemaakt om de tijd te doden. Om half 1 S nachts kwamen we uiteindelijk aan en wilden we zo snel mogelijk naar het hotel. Gedurende de taxirit deden we ook enkele schietgebedjes dat het hotel net zo mooi zou zijn als op de foto's. Dit bleek het geval waardoor we met een gerust hart konden gaan slapen in een (hopelijk) goed bed.
Hopelijk slapen we lekker in het bedje en is bij daglicht het hotel ook nog zo mooi.
Groetjes ons
Tour South of Bandung
Hallo iedereen,
Na een nachtje in ons super deluxe hostel te hebben geslapen, hadden we besloten om bij het ontbijt (7u 'S ochtends) maar te
vragen hoe we naar Kawah Putih konden komen. We hadden namelijk gelezen dat dit de 'Witte parel van Java' werd genoemd, dus leuk om te gaan bezoeken.
Aangezien onze man van het hostel geen Engels sprak hadden we het op een briefje geschreven en dat aan hem laten zien.
Gelukkig was hij dan weer zo slim om een vriend te bellen die wel Engels spreekt. Hij bood ons een mooie trip aan met vanalles erbij en dan zouden we ook nog een privé chauffeur krijgen. Dat klonk
ons als muziek in de oren. Hij zou er rond half negen zijn dus dan hadden we nog even tijd om onze spullen te pakken.
De taxi was gearriveerd en ja hoor, er zaten drie Nederlandse jongeren in, die ook die tour gingen maken. Helemaal leuk
natuurlijk en ze kwamen nog uit Brabant (Tilburg) ook.
Auto vol geladen en gaan met die banaan. We zouden naar het zouden van Bandung gaan, daar de gids nog ergens onderweg ophalen
en begin van de avond weer terugkeren.
Eerste stop was een oude brug waar we overheen konden lopen en dat gaf een prachtig uitzicht over een riviertje. (Was verder
helemaal niet hoog dus Sanne had totaal geen last van haar hoogtevrees.......)
De tweede stop was bij een huisje waar ze bamboe tapijten en meubels maakten. We mochten mee om te kijken hoe dat in zijn werk
ging en hebben uiteindelijk ook op de meubels mogen zitten. Een set kostte net zoveel als vijf keer naar de zonnebank in Nederland haha
Daarnaast zat een winkeltje waar tofu gemaakt werd, ook daar gingen we helemaal mee naar achter en daar waren twee mannen aan
het werk. Super cool om te zien maar wel ontzettend zwaar werk. Bij het winkeltje aan straat lagen de gefrituurde tofu stukje die we mochten proeven en in combinatie met rijst was dit echt
heerlijk. Een goed tijdstip voor het fruitmomentje.
De derde stop was bij de aardbei velden. Dit was niet zoals de thee of rijstvelden maar dit deden ze in plastic zakken. Ook
stopten ze er uienplanten tussen zodat er geen beestjes op af zouden komen. Bovenaan stonden bungalows waar je kon lunchen. Onze schoenen uit en op een kussen in kleermakerszit zaten we aan een
tafeltje. Op aanraden van onze gids bestelden we een bord met allerlei dingetjes. De kaart was namelijk in het Javaans dus we konden het toch niet lezen. En natuurlijk niet te ontbreken, een
aardbeiensmoothie. Heerlijk zo vers van het land.
Daarna was het tijd voor het hoogtepunt van de dag: de Kawah Putih. Eerst een lange tocht door de bergen en vervolgens een
slingerpad omhoog. De airco mocht niet meer aan want dan kwam de auto niet omhoog.
Van alles wat we daarover gelezen hadden was niks gelogen want het was echt een pareltje. Eerst een mooi uitzicht van bovenaf
en toen liepen we om het meer heen. Als de zon door de wolken verscheen werd het water nog witter en kwam er een mooie damp vanaf.
We waren overigens wel de enige 'blanke' mensen daar dus we werden door iedereen aangekeken. En toen we naar de auto liepen
wilden ze zelfs met ons op de foto. Een echte attractie, we zouden er waarschijnlijk nog rijk mee kunnen worden ook haha
Terug over het slingerpad en de berg weer af kwamen we uiteindelijk tussen de theevelden terecht. Dit was een landschap van
wel 1200 hectare groot en eigendom van een Nederlander. Hoe ze dat zo mooi kregen was voor ons een raadsel maar wel leuk om daar tussendoor te lopen en mooie foto's te maken.
Om nog wat verkoeling te zoeken gingen we langs een spa. Wij waren alleen zo slim geweest om onze bikini niet mee te nemen dus
we zouden daar dan wel wat kunnen huren. Nu moet je alleen het beeld van een super moderne spa meteen weer uit je hoofd zetten, want dat was het namelijk niet. Het leek een beetje op het
Kwekkelstijntje in Rosmalen en er het water lag vol groene alg. Dat huren van iets was ook al kansloos want of het was een veel te klein Barbie badpak of een veel te grote mannen zwembroek. Wederom
waren we wel weer een attractie want vijf blanken die het water in zouden gaan was niet de normaalste zaak van de wereld. Iedereen zat in de schaduw en was sowieso flink gesluierd. Dit was dan ook
de domper van de dag.
Als allerlaatste van onze tour gingen we nog langs een koffie brouwerij. Je had een koffieplant en daar haalden ze de bonen
vanaf, die werden opgegeten door wasberen en vervolgens weer uitgepoept. Dat werd dan weer gemalen tot poeder waar ze koffie van maakten. En ook dat werd uiteraard bij het winkeltje aan de weg
geproefd.
Dit was het einde van onze eerste echte local tour op Java. De drie Nederlanders waar we deze dag mee door hebben gebracht
waren zo gezellig dat we hebben afgesproken elkaar ergens tijdens onze reis nog te meeten. Dus dat is een leuk vooruitzicht.
Nu weer terug naar ons hosteltje en morgen gaan we met de trein naar yogyakarta.
Doeiii
Jakarta - Bandung
Lieve lezers,
Eenmaal aangekomen op het internationaal vliegveld van Jakarta midden in de nacht, was het nog een flinke zoektocht naar onze shuttle bus. Na aangesproken te zijn door diverse locals, kwam gelukkig onze chauffeur ons ophalen. Om half 2 in de nacht waren we aangekomen in het vier sterren hotel en stond een heerlijk bed ons op te wachten. Helaas keken we hier minder naar uit dan we hadden gehoopt, aangezien we al de nodige slaapuren hadden gemaakt.
Na een nacht van een kleine zes uur stond het ontbijt buffet op ons te wachten. Hopelijk zouden de dromen over verse jus, gebakken eieren met spek en verse croissants uitkomen. Echter werden we opgewacht door een Indonesisch buffet, bestaande uit 6 verschillende soorten rijst. Hopelijk kunnen onze tedere maagjes dit aan!
Om 11:00namen we de shuttle terug naar het vliegveld, waarvandaan we de bus naar Bandung nemen. Tijdens de busreis zagen we de chaotische straten van Java: overal waar je kijkt zijn auto's en elke seconde doe je een schietgebedje dat je geen ongeluk krijgt. Dit bleek helemaal het geval toen we in Bandung aankwamen. Honderden scooterrijders, trucks, auto's, taxi's en bussen moesten de weg delen, wat leidde tot veel getoeter, veel files en veel net-niet ongelukken.
Vanaf de busstop namen we de taxi naar ons hotel, waar we de komende twee nachten zouden verblijven. Het staat midden in een villa wijk. Helaas blijken de kamers deze luxe niet te kennen: 1 bed en een los matras, een simpele houten kruk, basic badkamer en hagedis. Daarom trakteerden we onszelf op een lekkere australian steak met friet.
We zullen nu uitvechten wie in het bed slaapt. Tot morgen ;)