Hallo allemaal,

Tot nu toe begon de eerste woensdag van onze reis als een domper. De wekker stond om 06.30u, aangezien een taxi ons om 07:00u naar het station van Bandung zou brengen. Vanaf hier zouden wij de 9 uur durende treinrit naar Yogyakarta starten. Zoals je al ziet, spreken we in onvoltooid verleden toekomende tijd voor de Neerlandicus onder ons, wat betekent dat we dit helaas niet hebben gehaald. Dit lag niet aan het feit dat we door de wekker waren geslapen, nee nee, het waardevolle tasje van Annika (lees: paspoort, credit card, pinpas, id en los geld) was kwijt.

Halsoverkop hebben we allebei haar backpack en dagrugzak 10x overhoop gehaald om te kijken of het daar toevallig nog in zat, maar dit bleek niet het geval (dachten we). We gingen terugrekenen en naar ons zeggen zou het tasje of gestolen moeten zijn in het hostel of achtergebleven moeten staan in het restaurant van de avond ervoor. Vandaar renden we zo snel mogelijk naar het restaurant, waarvandaan de receptie direct contact opnam met de eigenaar. De eigenaar zou al zijn personeel bellen met de vraag of zij het tasje gevonden hadden. Na inmiddels een uur gewacht te hebben (08:00u) wisten we dat we de trein niet gingen halen en onze eerder betaalde tickets zouden verlopen. Het restaurant beloofde ons vervolgens om vanaf 08:30/09:00u de camera beelden terug te kijken. Inmiddels zaten wij in het hotel alle ramp scenario's te bedenken: z.s.m. Terug naar Jakarta en nood paspoort aanvragen. Tot het moment dat Annika nogmaals in haar backpack keek en het tasje zag (wat betekent dat we dus 10x met ogen dicht hadden gezocht).

Okee wat nu, nieuwe planning maken dan maar. We informeerden bij de receptie om de eerstvolgende trein te nemen naar Yogyakarta. Die bleek pas om 15.45u te vertrekken, maar aangezien we graag naar ons luxere hotel wilden met zwembad wilden we deze trein nemen. Stap 1 was naar het station om nieuwe kaartjes te kopen en weg te gaan van ons zielige hostel. Door wat rond te vragen aan het rondlopend personeel was dit snel geregeld en was stap 2 dan ook een terrasje zoeken. Annika had haar zinnen gezet op een rooftop van een luxe hotel en peinsde dan ook niet om het hotel binnen te stappen om te vragen of we op het dakterras mochten lunchen. Uiteraard stemde het hotel personeel hiermee in en zaten wij als Boule (blanken) op het dak van het hotel. Het was nog mooier dan we hadden gehoopt: mooi en schoon zwembad, lekkere ligstoelen met parasol en mooi aangelegde tuin. Hier konden we ons dan ook prima de komende 5 uur vermaken, wachtende op de trein.

Eenmaal in de trein realiseerden we ons dat we toch wat meer warme truien mee hadden moeten nemen, want de airco stond hard te loeien. De eerste paar uur hebben we genoten van de prachtige rit, waarbij we rijstvelden en veel dorpjes hebben gepasseerd. Toen het eenmaal donker was hebben we toch wat slaapuurtjes gemaakt om de tijd te doden. Om half 1 S nachts kwamen we uiteindelijk aan en wilden we zo snel mogelijk naar het hotel. Gedurende de taxirit deden we ook enkele schietgebedjes dat het hotel net zo mooi zou zijn als op de foto's. Dit bleek het geval waardoor we met een gerust hart konden gaan slapen in een (hopelijk) goed bed.

Hopelijk slapen we lekker in het bedje en is bij daglicht het hotel ook nog zo mooi.

Groetjes ons