Dag 1: woensdag

Ons volgende avontuur was het bezoeken / beklimmen van de Bromo vulkaan en de Ijen krater. De makkelijkste manier om daarheen te gaan is vanuit Yogyakarta. Daarom gingen we vanuit Jepara weer terug in de bus richting Yogyakarta (6 uur).

We zouden netjes bij ons hotel worden afgezet dus we konden rustig in de bus chillen of een dutje doen. Eenmaal in yogya bleek dat we bij het verkeerde hotel waren afgezet. Er zijn namelijk twee POP! hotels in de stad en moesten dus precies bij de andere zijn haha. Snel een taxi genomen, ingecheckt en bij een lekker restaurantje eten (aangeraden door de receptie). Het heeft een heel schattig klein terras en een veranda met alleen maar BLANKE mensen. Grappig, dit was de plaatselijke eettent voor buitenlanders want je zag, behalve het personeel, geen Indonesische mensen. De menukaart stond dus ook boordevol met Europese gerechten. We konden het niet laten en hebben heerlijk pizza gegeten. Met een volle vette maag vertrokken we weer richting ons bed want de volgende dag stond een busreis van 12u op het programma.

Dag 2: donderdag

Rond de klok van acht uur/kwart over acht zouden we opgehaald worden bij ons hotel. Er kwam een mini busje voorrijden dus daar mochten we instappen. Wij dachten slim te zijn om voorin te gaan zitten, want dat was chiller ofzo. Dat was alleen niet het geval want je had minder beenruimte en de 'kast' voor onze voeten was bloedheet. We hebben twee keer een plaspauze en een keer lunchpauze gehad, niks om over te klagen verder, behalve de ENORME pijn aan onze onderrug en stuitje.

Toen we 's avonds in Probolingo aankwamen, stonden daar al mensen te wachten. We moesten het busje uit en een kantoortje binnengaan. Daar kregen we uitleg over de Tour die ons te wachten zou staan en ontvingen onze tickets voor de komende twee dagen. Vervolgens werden we overgeheveld naar een ander busje en werden bij ons 'standaard hotel' afgezet. Echter bleek de uur durende trip naar boven via een slingerpad te zijn, dus werden wat misselijk. Toen we, voor ons gevoel, boven op de berg waren kwamen we aan bij een klein flatje. Het was alleen wel een stuk kouder dan beneden, dus er lagen op onze bedden al dikke wollen dekens klaar. Gelukkig was de douche lekker warm, soms zelfs gloeiend heet. (Het is ook nooit goed hè). Snel slapen, want de wekker stond om 03:30 uur.

Dag 3: vrijdag

Om half 4 ging de wekker en deden we alle warme kleding aan die we hadden, aangezien ons verteld was dat het ongeveer 4 graden zou zijn. De jeep kwam ons ophalen om 4uur en we reden via een ENORM hobbelig bergpad omhoog naar het view point. Vanaf de parkeerplaats hoefden we maar een paar minuten te lopen tot het toeristische uitkijkpunt over alle vulkaantoppen. Nu was het nog wachten op de zonsopgang.. BRRRRRR stilstaan in de onwijze kou. Vervolgens gingen we weer de jeep in om richting de Bromo vulkaan te gaan. We wisten niet wat ons te wachten stond en bleken plotseling in een zandvlakte met veel paarden incl. Ruiters te staan. Na de diverse paardenritjes afgeslagen te hebben, liepen we 1.5 km naar de vulkaan. Het grootste gedeelte was via een half-stijl zandpad. Toen we vervolgens voor een mega stijl pad stonden (lees: zo stijl als een trap maar met los zand en zonder treden) begon Sanne te twijfelen of het uitzicht over de vulkaan wel de sportieve wandeling waard zou zijn. Na een argument was ze overgehaald en begaven we ons richting de top, waar vanuit we de actieve vulkaan aanschouwden en mooie foto's hebben genomen met een andere Duitse backpacker. De wandeling naar beneden ging een stuk makkelijker en werden met de jeep weer bij ons hotel afgezet. Spullen ingepakt, zand uit onze schoenen gehaald, ontbeten en terug naar Probolingo om vanuit daar met de bus naar de Ijen Crater te gaan. Helaas werd Annika autoziek en bleef het ontbijt niet langer dan een uur in haar maag. De slechte zitplek maakte de reis naar de krater er niet veel beter op, dus we konden niet wachten tot de volgende bestemming (een homestay). Toen we plots bij een luxe hotel met groot zwembad stopten en de chauffeur vertelde dat we bij onze accommodatie aangekomen waren, konden we onze ogen natuurlijk niet geloven. We zochten snel een eettentje om onze honger te stillen, want de volgende ochtend zouden we om 3u al vertrekken. De aanwezigheid van een burgertent verstopt in een klein straatje zorgde gelijk voor een grote lach op ons gezicht.

Dag 4: zaterdag

Om half 3 de wekker, zodat we om 3 uur klaar zouden staan in de lobby. Helaas bleek niet iedereen zo punctueel te zijn: 80% van onze mede-reizigers was nog niet te bekennen, evenmin de buschauffeur. Om klokslag kwart voor 4 kregen we van de receptionist te horen dat de buschauffeur net wakker was geworden in het busje en dat we zouden vertrekken. Hij klopte snel op de deuren van de slapers en vertrokken vervolgens pas om kwart over 4. Kortom, flinke domper voor ons en konden iedereen wel schieten want de zonsopgang op de Ijen Crater zouden we niet meer halen! Van andere Nederlanders hadden we al begrepen dat het een flinke klim zou worden. De buschauffeur zei dat het ongeveer 2 uur zou duren (1 uur omhoog en 1 uur omlaag). Dit bleek erg positief, aangezien wij als snelste van de groep (jaja!!) er al wat langer over deden. De route omhoog bleek erg stijl te zijn, waarbij alle kuit, kont en beenspieren maximaal getraind werden, net als onze mentale gesteldheid. Het jaar amper sporten merkte Sanne gelijk op, maar op de top beleefden we een absoluut voldaan gevoel (met kleddernatte shirts van het zweet). Het uitzicht was erg mooi op de krater met een helderblauw meer! Ook dit keer bleek de tocht naar beneden een stuk makkelijker, alhoewel we erg op moesten letten dat we niet naar beneden zouden rollen. Daarnaast bekeek Annika de mooie uitzichten en diepe afgronden, terwijl Sanne veilig op het pad bleef lopen en naar de horizon keek (hoogtevrees). Nadat iedereen terug was bij de bus gingen we eindelijk naar de Ferry richting Bali. Eenmaal in Ketapang aangekomen (Ferry terminal), verkocht 'onze' touroperator busreizen naar Denpasar op Bali voor 120.000 IDR. Hier trapten we niet in en liepen in de stikhete zon naar de Ferry (wat onze medereizigers wel deden). Deze bleek maar 6000 IDR (nog geen 50 eurocent) te kosten en liepen richting de boot. Halverwege sprak een man ons aan voor een busreis naar Denpasar voor 90.000 IDR en besloten dit te doen. Sanne en ik begonnen kei hard te lachen en bespaarden ons dus 48.000IDR uit. De overtocht naar Bali en de bussen naar Kuta gingen vervolgens over rolletjes en kwamen S avonds in een adembenemend mooi hotel aan. Elke stap die we verder in het hotel zette zorgden voor meer geluk op onze gezichten. Na een diner in het restaurant gingen we snel naar ons bed. Een goede nacht slapen hadden we zeker nodig, aangezien de ogen traanden van vermoeidheid.