Hallo allemaal,

We zijn door het zonnen, lunchen, zwemmen, eten, zonnen, etc een beetje lui geworden, waardoor verhalen typen erbij ingeschoten zijn. Na wat commentaar hebben we toch maar de moed bij elkaar verzameld op onze laatste dag in Indonesië een samenvatting te typen van de kleine week op de Gili eilanden.

In Nederland hadden we via vrienden er al veel positieve verhalen over gehoord, maar ook de lokale bevolking van Indonesië praatte ons goede moed in.
We werden door een shuttle bus opgehaald bij het hotel in Sanur (die man kon ontzettend goed Engels en straalde heel veel plezier uit dus dat moest goed komen, NOT) en werden naar de haven gebracht waar een snelle Ferry op ons stond te wachten. Hoewel de haven wat armzalig op ons overkwam, waren we blij meerdere toeristen te zien (we waren toch ook op goede adres afgeleverd, gelukkig maar!). Annika keek onwijs op tegen de reis, aangezien ze al ruim een dag niets binnenhield en veel buikpijn had (wellicht van iets eten). Gelukkig duurde de overtocht maar ruim 2u en konden we daarna lekker luieren.

Het eerste eiland wat we zouden bezoeken was Gili Trawagan voor 2 nachten, dat bekend staat om het party eiland. Dit wilden we natuurlijk wel eens meemaken. Eenmaal bij de eerste stap op het eiland zagen we dat deze bijnaam als Party Island niet gelogen was. Het stikte van de toeristen <30 jaar, de vele restaurants en barretjes op de stranden en alle borden met 'happy hour'. (Hier duurt een happy hour alleen niet een uur maar meestal de hele middag) Er zijn ook geen auto's en scooters op het eiland zijn, maar alleen fietsen en paard met wagen. Wij namen de benenwagen want de bungalow zou niet ver weg zijn: Een heel schattig houten huisje met een badkamer in de open lucht en het zwembad in de voortuin. Hier werden we weer vrolijk van.
Het minder vrolijke aan het verhaal was dat Annika dichtbij de wc moest blijven en niet verder dan een straal van 25 meter van de bungalow wegging. Ons geluk liet weer van zich spreken want onze Tilburgse vrienden appte en die bleken ook op Trawagan te zijn. Hierdoor kon Sanne nog wel wat van haar avond maken en ging ze met hen uiteten. Desondanks viel alles letterlijk in het water, want het kwam met bakken uit de hemel. Vol goede moed hebben we met regenjassen en paraplu's de regen getrotseerd en zijn we nog de kroeg in gegaan.

De volgende dag hebben we lekker op het strand ontbeten. We hoefde namelijk maar de straat over te steken en daar was het strand al. Onze zonnebrand kwam te voorschijn, bedje werd gereed gemaakt en onze huid was klaar voor verkleuring. (Dat hielden we maar tien minuten vol, want het was zo warm dat we het zwembad in sprongen)
Om ons nog enigszins nuttig te maken en ervoor te zorgen dat we meer hebben gezien dan het strand of het zwembad gingen we een rondje over het eiland lopen. Op de westkant van het eiland zouden namelijk ook mooiere stranden zijn. Bij ons op het oosten was het al verpest (nou klinkt het alsof het heel lelijk was, maar nog steeds stukken beter dan alle Europese stranden bij elkaar) door de toeristen. Onze dagelijkse beweging was daarmee ook dubbel en dwars behaald! (Na drie uur waren we pas weer terug)

Onze volgende stop op de Gili eilanden was Gili Air. Dit zou een rustiger, mooier eiland moeten zijn waar je lekker kunt ontspannen. We hadden een bungalow gehuurd bij een Nederlandse vrouw die sinds een jaar op het eiland woont en 4 bungalows heeft laten bouwen. Na tien minuutjes lopen hadden we het gevonden, het is namelijk 'ons kent ons' op het eiland. Het bleek een geweldig onderkomen, dus hadden direct een extra nacht bijgeboekt: 3 nachten op dit eiland stond ons te wachten. De eerste dag op het eiland bestond voornamelijk uit lekker lunchen, dineren en luieren in de beachclubs op het strand. De dag erna werden we daarentegen al om half 10 opgehaald voor een snorkeltrip (jaa dat hebben we al gedaan op Karimunjawa eiland, maar hier garandeerden ze ons dat we zeeschildpadden zouden zien) bestaande uit 5 snorkelstops en een lunch op het derde, en laatste, Gili eiland: Gili Meno. Bij snorkelstops 1 was de Tour wat ons betreft al goedgekeurd, want daar zagen we al zo'n zes zeeschildpadden. Onder hen was er één helemaal naar boven komen gezwommen en we hem zowat konden aanraken. Verder hebben we nog veel verschillende vissen en koraal gezien (Annika vooral want Sanne besloot zich niet nog een keer in het zoutbad te begeven).
De derde dag gingen we weer een rondje over het eiland lopen. Vanaf dit moment waren we helemaal verkocht en was dit een lievelingsplek. Het eiland is zowel een oase van rust, als een plek met mooie stranden, licht blauwe zee en genoeg plekken om lekker te eten en drinken.
De laatste avond hebben we samen met Gertie (onze gastvrouw) en twee werklui de plaatselijke rijstwijn geproefd. Ze hadden het gemengd met bier en het smaakte een beetje naar Sneeuwwitje, maar dan veel sterker haha
Aan alles komt een eind en zo ook weer aan dit avontuur, als we mensen iets moeten aanraden dan staat Gili Air boven aan ons lijstje, wat een mooi eiland.

Nu stond al het begin van onze terugreis op het programma. Op woensdagochtend half 8 namen we de publieke Ferry naar Lombok, maar die vertrok alleen als er 40 mensen waren. Hierdoor werd de vertrektijd wat minder stipt genomen. Eenmaal aangekomen op de overkant stond onze privé chauffeur op ons te wachten, die ons naar een ontbijt restaurant heeft gebracht op Sengiggi Beach (toeristenoord van Lombok), een 'weef dorp' en de laatste stop Kuta Beach. Laatstgenoemde kent grote brede witte zandstranden met letterlijk lichtblauwe water. Het was een ultieme plek voor kite surfers en diverse locals werden hier gespot doordat ze Bevrijdingsdag (van de Nederlanders) aan het vieren waren. Het mindere van deze plek was dat er veel kinderen op straat spullen verkochten en ons smeekten de producten te kopen. Dit was dan ook de enige plek gedurende onze vakantie waar we erg op ons hoede waren voor onze eigendommen. Eind van de middag werden we afgezet bij ons hotel bij het vliegveld, want donderdagochtend vlogen we naar Jakarta. Ook in Jakarta hadden we een hotel bij het vliegveld met transport. Helaas voor de chauffeur van onze shuttlebus, want onze vlucht had ruim een uur vertraging. Daarnaast werd hij nogmaals opgehouden doordat Annika met haar tas klem kwam te zitten in het pinautomaat. Nu zul je denken, hoe kan dit? Nou, dit is dus best gemakkelijk. De gleuf waar het geld uitkomt gaat natuurlijk open om je gepinde geld af te geven, maar gaat vervolgens weer dicht. Hier bleef een lus van Annika's tas inhangen. Gevolg: pinautomaat kapot en een schaar gepakt om de lus af te knippen, zodat wij snel weg konden.

Toen we aankwamen wist meteen iedereen wie we waren want de chauff had onderweg even gebeld dat hij ons gevonden had. En ook al kunnen we geen Indonesisch, dat konden we wel verstaan haha

Nu zitten we nog lekker te liggen bij het zwembad, want over 7u zullen wij een taxi naar het vliegveld nemen. Na een stop in Beijing zullen we vervolgens aankomen in Dusseldorf.
Tot zondag allemaal!